Rouwtherapeut en verliesbegeleider Lut:

"Toen ik gevraagd werd om mee te werken aan de uitbouw van rouwcafés in Vlaanderen, was ik meteen enthousiast.  Als rouw- en verliesbegeleider hoorde ik te vaak dat mensen al na korte tijd nergens meer met hun verhaal terecht konden.  Dat herkende ik ook vanuit mijn eigen verlieservaringen.

Vandaag staan gelukkig heel wat mensen open voor een nieuwe rouwcultuur en daar sluit ik mij graag bij aan.

Verlies en rouw zijn moeilijk, maar horen bij het leven.  Door er open over te zijn, kunnen we dat delen met anderen.  Door het niet weg te stoppen maken we het ruimer bespreekbaar, en voor wie het meemaakt misschien makkelijker accepteerbaar.

"Ik ben Francky.  Ik geloof in het nabij zijn — gewoon mens naast mens, met tijd en aandacht.  Kwetsbaarheid mag er helemaal zijn; ze opent de deur naar echte ontmoeting.

In het Rouw- en Verliescafé wil ik mee een plek creëren waar verdriet, herinneringen en hoop mogen klinken.

Ik vertrouw op de kracht die in ieder van ons leeft, ook — en misschien vooral — in tijden van gemis.

Samen geven we ruimte aan wat er is, stap voor stap, in verbondenheid."

Francky Debusschere is bestuurslid en gastheer in Brugge.

Marissa: "In Aalter bestond er tot op heden nog niets voor mensen die met rouwen op gelijk welke manier te maken hebben.

Als centrumleidster van het Lokaal Dienstencentrum De Lelie, vond ik het dan ook belangrijk om rond dit thema iets te voorzien binnen ons aanbod.

Na wat zoekwerk, kwamen we uit bij Rouw- en Verliescafé Vlaanderen vzw. Hun visie sprak ons enorm aan waardoor we het ook direct zagen zitten om mee te werken en een café hier in Aalter op te richten.

We hopen op deze manier het thema meer bespreekbaar te maken,  vooral steun te bieden en verbondenheid te creëren."

Annelies is ergotherapeute van opleiding en werkt als centrumleidster in het lokaal dienstencentrum De Leest van 'Zorg Izegem'.

"Uit de gesprekken met onze bezoekers merkte ik dat ze vooral moeite hadden met het feit dat de omgeving verwacht dat je na een verlies snel weer op de been bent en dat je liefst weer moet zijn zoals voordien.

Samen met Jolien en Rachida van het Sociaal Huis creëren we een plaats waar mensen hun verhaal kwijt kunnen.

Met het Rouw- en Verliescafé Izegem willen we de mensen erkennen in hun verdriet en vooral benadrukken dat er geen einddatum op rouwen staat."

"Ik ben Bjorn en raakte betrokken bij Rouw- en Verliescafé Vlaanderen via mijn partner Carine, die als gastvrouw en bestuurslid actief is.

Samen richtten we begin 2024 het Rouw- en Verliescafé Lochristi op, met ontmoetingsavonden bij Mok vzw in Beervelde.

Aanvankelijk nam ik vooral de praktische organisatie op mij. Maar gaandeweg werd ik steeds meer geraakt door de openheid, de herkenning en de warme sfeer die tijdens de avonden ontstaat. Verlies krijgt er taal, verbinding en ruimte.

Zelf verloor ik op jonge leeftijd mijn vader en een dierbare jeugdvriend — ervaringen die diep in mij zijn blijven doorwerken. Net die persoonlijke lagen maken dat ik me vandaag met overtuiging inzet voor deze betekenisvolle plek."

Ik ben Hilde, ergotherapeut van opleiding en sinds september 2023 met pensioen.  Tijdens mijn job in een woonzorgcentrum kwam ik meermaals in contact met verliessituaties.  De opname in een rusthuis is voor veel bewoners een niet te onderschatten verlieservaring, waar de omgeving amper bij stil staat.

Ik ondersteunde ook meermaals aan het sterfbed van bewoners en voelde een sterke behoefte om me meer te verdiepen op dit terrein.

Na mijn pensioen startte ik het postgraduaat ‘Rouw- en verliesconsulent’ aan de Artevelde Hogeschool in Gent.  Met die extra expertise wil ik graag van betekenis zijn binnen het rouwlandschap.  Mijn medewerking aan het Rouw- en verliescafé in Lochristi kadert hierin."

"Samen meanderen wij, Arle en Ine, als een zeestroom met ons gezin door het leven.
Het verlies dat wij meedragen heeft ons doen vertragen, doen kijken met andere ogen.

In onze levensstroom ontstond iets nieuws - een diepere laag in ons samenzijn, een verlangen om ruimte te geven aan wat schuurt en zwijgt.

Het wakkerde onze wens aan om mee te bouwen aan een rouwcultuur van eigen bodem — een cultuur waarin pijn en schoonheid naast elkaar mogen bestaan.

Een rouwcultuur die ademt, voelt, draagt. In het Rouw- en Verliescafé Oostduinkerke willen we een plek zijn, waar verlies mag landen, waar stilte spreekt, en waar jouw verhaal welkom is.

Als gastheer en gastvrouw nodigen we je graag uit om mee te stromen mét zachtheid, ruimte voor het onzegbare, en openheid voor elkaars verhalen.

Voel je welkom om te vertragen, te luisteren en te delen, in stilte of in ontmoeting."