"Ik ben Francky.  Ik geloof in het nabij zijn — gewoon mens naast mens, met tijd en aandacht.  Kwetsbaarheid mag er helemaal zijn; ze opent de deur naar echte ontmoeting.

In het Rouw- en Verliescafé wil ik mee een plek creëren waar verdriet, herinneringen en hoop mogen klinken.

Ik vertrouw op de kracht die in ieder van ons leeft, ook — en misschien vooral — in tijden van gemis.

Samen geven we ruimte aan wat er is, stap voor stap, in verbondenheid."

Francky Debusschere is bestuurslid en gastheer in Brugge.

Marissa: "In Aalter bestond er tot op heden nog niets voor mensen die met rouwen op gelijk welke manier te maken hebben.

Als centrumleidster van het Lokaal Dienstencentrum De Lelie, vond ik het dan ook belangrijk om rond dit thema iets te voorzien binnen ons aanbod.

Na wat zoekwerk, kwamen we uit bij Rouw- en Verliescafé Vlaanderen vzw. Hun visie sprak ons enorm aan waardoor we het ook direct zagen zitten om mee te werken en een café hier in Aalter op te richten.

We hopen op deze manier het thema meer bespreekbaar te maken,  vooral steun te bieden en verbondenheid te creëren."

Ik ben Jennifer geboren in 1972 en woon in Haacht.  Mama van twee fantastische dochters, Meredith en Anouck en partner van Bart. Samen met mijn Franse bulldog Cléo en onze paarden voel ik me helemaal in mijn element.

In 2023 sloeg het noodlot hard toe.  Mijn echtgenoot Peter overleed na een langdurig en pijnlijk aftakelproces door een longtransplantatie. Kort daarvoor verloor ik ook mijn mama aan Fronto-Temporale Degeneratie en mijn grootmoeder. Drie zware verliezen op korte tijd. 

Vandaag mag ik met trots zeggen: ik ben zelf rouwcoach. Met één duidelijke intentie: mensen nabij zijn in hun rouw, door te luisteren en hen te hen begeleiden in hun uniek rouw- of verliesproces.

Annelies is ergotherapeute van opleiding en werkt als centrumleidster in het lokaal dienstencentrum De Leest van 'Zorg Izegem'.

"Uit de gesprekken met onze bezoekers merkte ik dat ze vooral moeite hadden met het feit dat de omgeving verwacht dat je na een verlies snel weer op de been bent en dat je liefst weer moet zijn zoals voordien.

Samen met Jolien en Rachida van het Sociaal Huis creëren we een plaats waar mensen hun verhaal kwijt kunnen.

Met het Rouw- en Verliescafé Izegem willen we de mensen erkennen in hun verdriet en vooral benadrukken dat er geen einddatum op rouwen staat."

Ik ben Bjorn en raakte betrokken bij Rouw- en Verliescafé Vlaanderen via mijn partner Carine, die als gastvrouw en bestuurslid actief is.

Samen richtten we begin 2024 het café in Lochristi op, met ontmoetingsavonden bij Mok vzw in Beervelde.

Aanvankelijk nam ik vooral de praktische organisatie op mij. Maar gaandeweg werd ik steeds meer geraakt door de openheid, de herkenning en de warme sfeer die tijdens de avonden ontstaat. Verlies krijgt er taal, verbinding en ruimte.

Zelf verloor ik op jonge leeftijd mijn vader en een dierbare jeugdvriend — ervaringen die diep in mij zijn blijven doorwerken. Net die persoonlijke lagen maken dat ik me vandaag met overtuiging inzet voor deze betekenisvolle plek.

"Samen meanderen wij, Arle en Ine, als een zeestroom met ons gezin door het leven.
Het verlies dat wij meedragen heeft ons doen vertragen, doen kijken met andere ogen.

In onze levensstroom ontstond iets nieuws - een diepere laag in ons samenzijn, een verlangen om ruimte te geven aan wat schuurt en zwijgt.

Het wakkerde onze wens aan om mee te bouwen aan een rouwcultuur van eigen bodem — een cultuur waarin pijn en schoonheid naast elkaar mogen bestaan.

Een rouwcultuur die ademt, voelt, draagt. In het Rouw- en Verliescafé Oostduinkerke willen we een plek zijn, waar verlies mag landen, waar stilte spreekt, en waar jouw verhaal welkom is.

Als gastheer en gastvrouw nodigen we je graag uit om mee te stromen mét zachtheid, ruimte voor het onzegbare, en openheid voor elkaars verhalen.

Voel je welkom om te vertragen, te luisteren en te delen, in stilte of in ontmoeting."